Kategorie
blog

Stare Dusze a związki romantyczne


Stare Dusze a związki romantyczne

Dusze, które silniej wibrują mają trudności aby znaleźć stabilny związek.

Stare Dusze nie chcą być w związku tylko po to, by mieć partnera, potrzebują miłości, aby razem wzrastać.

Są to Dusze, które miały wiele wcześniejszych doświadczeń i dlatego chcą wykorzystać to wcielenie na Ziemi do ewolucji, nie lubią tracić czasu.

Stare Dusze przychodzą na ten świat z jakimś celem, misją i często wierzą, że miłość może odwrócić ich uwagę od wypełnienia tego zadania. Przed poszukiwaniem miłości od partnera traktują priorytetowo swoją osobistą ewolucję i zrozumienie swojej życiowej misji. Ponieważ miłość wymaga dużo uwagi i poświęcenia, w końcu odkładają na bok najbardziej przyziemne związki miłosne, chyba że jest to” idealny ” towarzysz, komplementarny i związany z celem, który ma zostać zamanifestowany, w takim przypadku spotkanie odbywa się poprzez Boską Alchemię.

Stare dusze nie przystosowują się dobrze do konwencjonalnych spotkań, dla nich to wszystko jest bardzo powierzchowne, lubią prawdziwe spotkania, ludzi, którzy znają się dogłębnie, pokazują siebie, łączą się ze swoją Duszą i mają podobne Energie.

Uważają seks za czynność świętą. Niestety, tego typu spotkania nie są dziś częste, ludzie zwykle rozmawiają przez aplikacje, platformy randkowe, a to nie podoba się Starym Duszom i zwiększa trudność w znalezieniu miłości, nawet wiedząc, co należy zrobić.

Stara historia Ego: „Poczekam, aż zadzwoni, nie zadzwonię” lub „Będę udawał, że nie jestem zainteresowany” to coś, czego Stare Dusze naprawdę nie lubią. Nie mogą znieść wcielonych postaci, są bardzo wrażliwe i prawdziwe. Nie, lubią udawania, są czarujące z chęcią zadowolenia, są przejrzyste, bezpośrednie, z nagą duszą i to wielu ludzi przeraża.

Stare dusze nie spotykają się z byle kim, tylko po to, by mieć towarzystwo lub wypełnić luki. Jeśli uważają, że dana osoba nie jest tego warta, nawet się nie przejmują. Wiele osób kończy mówiąc, że są „zbyt wymagające”, ale prawda jest taka, że Stare Dusze  chcą kogoś, z kim mogliby dzielić swoje życie.

Oddają się i w równowadze z miłości do siebie, oczekują w zamian synergii tego samego poświęcenia, decydują się postawić na kogoś wyjątkowego u swojego boku, inaczej wolą być sami.

Stare Dusze mają emocjonalne rany z tego i innych żywotów.  Zwykle Dusze te są wzmocnione doświadczeniem, ale nie mają łatwego życia w tym wcieleniu.  Mają wiele wyzwań do pokonania, niektóre z nich bardzo bolesne, dlatego są bardzo ostrożni, aby nie chcieć ponownie cierpieć, i szanują wzajemne towarzyszenie tych, którzy wiedzą, przez co każdy przechodzi i co to oznacza.

Aby mieć z kimś związek, muszą czuć, że ta osoba jest wystarczająco dojrzała, aby zrozumieć ich ścieżkę i ewolucję.

Stare Dusze potrzebują partnera, który chce być u ich boku, który je szanuje i rozumie, nie mogą być z ludźmi, którzy oszukują.

Wiedzą, że związek może iść do przodu tylko wtedy, gdy istnieje prawdziwa komunikacja z serca, czyste zrozumienie między nimi, oddanie i szczerość, jeśli partner nie dotrzymuje im kroku lub nie rezonuje z własną częstotliwością wibracyjną po tym, jak próbował służyć jako bodziec do rozwoju związku. Z drugiej strony wykrywają moment nieudanego tarcia i decydują się na ucieczkę samotnie, odrywając się i szanując więź wszystkiego, co jest wspólne, szanując osobisty moment ewolucyjny.

Źródło: Dora Alcantara Himmat Sin

Jeśli nie uleczysz swoich ran z przeszłości, będziesz krwawić na tych, którzy Cię nie zranili.

Udostępnij

Kategorie
blog

Źródła problemów w związkach


Źródła problemów w związkach

Problemy po stronie kobiety

1. JESTEM NIEWAŻNA 

Jeśli nie byłaś ważna, kochana i widziana przez pierwsze istotne osoby w twoim życiu czyli rodziców, możesz szukać w partnerze potwierdzenia swojej wartości. Partnerzy są oczywiście po to, żeby siebie wspierać i dawać miłość oraz wsparcie. Jeśli jednak chcesz od partnera tego, czego nie dostałaś od rodziców – powołujesz go nieświadomie do roli rodzica. Na dłużą metę nikt nie może tego znieść i mogą pojawić się z tego powodu kłopoty.

Rozwiazanie: Pożegnanie dzieciństwa, praca nad tematem, że partner to nie tata albo mama, zbudowanie samemu własnej wartości (także w oparciu o innych, ale bez widzenia w nich mamy czy taty).

2. ZEMSTA NA MĘŻCZYZNACH

Kochasz swojego partnera, ale:

a) mama z jakiegoś powodu była pełna złości do taty. Być może racjonalnie miała rację, bo was zostawił, czy był przemocowy. Jest ryzyko, że będziesz nosiła w sobie złość mamy na tatę i przenosiła ją na partnera.

b) systemowy/rodzinny przekaz: „Mężczyźni są źli”. Co jest przyczyną takiego przekazu? Historie wojenne, przestępstwa, poważne problemy w związkach twoich przodków. Choć masz wspaniałego partnera, możesz projektować na niego rodzinny przekaz złości lub zemsty do mężczyzn.

Rozwiazanie: Zobaczyć te skrypty i to co nie twoje oddać mamie, lub innym kobietom.

3. URATUJĘ CIĘ 

Wielu z nas, ma rodzinny skrypt ratowania rodziców (później ratujemy cały świat – zostajemy psychologami, terapeutami, pracownikami socjalnymi, coachami, wujkami dobra rada itd). Skąd to się bierze?  W skrócie, np. jeśli mama miała ruch do śmierci, lub czuła się niekochana przez tatę (te dwie sytuacje dotyczą 50-70% kobiet), ty jako dziecko możesz mieć skrypt ratownika, pomocnika, podpory, „mamuśkowania” itd.

W związku partnerskim ratowanie prędzej czy później doprowadza do problemów. Przez pewien czas możecie czuć się ze sobą bardzo dobrze: ty potrzebujesz ratować, a on być ratowany. Ale ostatecznie bardzo cierpi na tym relacja partnerska. W zdrowiej relacji partnerskiej musi być równowaga siły, a nie asymetria typu: ja ratuję, a ty jesteś ratowany.

Rozwiazanie: symbolicznie oddawać ludzi w ręce ich losów. Na głębokim poziomie uzmysłowić sobie, że nikt (a tym bardziej twój partner) nie potrzebuje być ratowany. Tak naprawdę, to ty potrzebujesz ratować. Możesz zadać sobie pytanie kogo nie udało ci się uratować?

Pomocne hellingerowskie zdanie: UWALNIAM CIĘ W RĘCE TWOJEJ DUSZY. ONA ZAJMIE SIĘ TOBĄ LEPIEJ NIŻ JA. 

4. JA SILNA KOBIETA

Jeśli mama była „silną kobietą”  lub w rodzinie wiele kobiet takich było, możesz chcieć nieświadomie realizować ten sam skrypt. Nieświadomie także szukasz wtedy „słabego”, wycofującego się partnera, bo tylko przy takim, możesz realizować bycie „silną kobietą”. 

Cierpisz czując, że wszystko jest na twojej głowie, ale nieświadomie cieszysz się bo jesteś wtedy taka jak mama, lub kobiety z twojej rodziny.

Rozwiazanie: powiedz do silnych kobiet z twojej rodziny: JESTEM TAKA JAK WY. CHĘTNIE I Z MIŁOŚCIĄ. PROSZĘ PATRZCIE NA MNIE ŻYCZLIWIE KIEDY BĘDĘ MOGŁA BYĆ SŁABSZA I OPRZEĆ SIĘ O SWOJEGO MĘŻCZYZNĘ. 

5. NIEOBECNY OJCIEC 

Jeśli twój tata był nieobecny bo umarł, odszedł od was, był niedostępny emocjonalnie, możesz szukać takich facetów, którzy będą cię zostawiać. Wszystko będzie wydawało się w porządku między wami i realnie będzie w porządku. Ale on nagle zacznie się wycofywać lub odejdzie.

Może to być realizowany skrypt: Tato, szukam takich mężczyzn jak ty – nieobecnych. 

6. JESTEM LEPSZA 

To częsty skrypt u kobiet wynikający z różnych rzeczy. Po pierwsze drogie Panie, w wielu ważnych aspektach relacji (komunikacji, emocjach, itd) jesteśmy „lepsze i mądrzejsze”. Druga rzecz: przez tysiące lat kobiety były uciskane przez mężczyzn i miały mniej praw. Systemowo mścimy się za te wszystkie kobiety i wywyższamy ponad mężczyzn. Oczywiście nie wszystkie, to nie dogmat. 

Nikt na dłuższą metę nie wytrzyma wywyższającego się partnera.

Rozwiazanie: Praca nad sobą w kierunku: JESTEM TAKA SAMA JAK TY, ANI LEPSZA ANI GORSZA. JESTEŚ DOBRY TAKI, JAKI JESTEŚ.

7. ROZPAD ZWIĄZKU BEZ ŻADNEGO POWODU

To bardzo ważny punkt. Żyjemy w czasach, w których wszystko wiemy, wszystko analizujemy, wszystkiego dociekamy.

A ZWIĄZKI ROZPADAJĄ SIĘ CZASEM BEZ ŻADNEGO POWODU. Po prostu czas trwania związku się skończył. 

Szukanie wtedy przyczyn, jest szukaniem usprawiedliwienia i zamykaniem się na nowe. Czasem po prostu nie warto analizować, bo przyczyny i tak nie poznamy bo po prostu może jej nie być. 

Kochajmy się zatem dopóki jesteśmy razem. 

Problemy po stronie mężczyzny

1. JESTEM NAJWAŻNIEJSZY 

Mamy „psują” swoich synów. Kiedyś synowie w wieku 6 lat przechodzili z kręgu wpływów matki w krąg wpływów ojca. Dzisiaj w wieku 30 przechodzą z rąk mamy w ręce swojej kobiety. Chłopiec wychowywany jako synek mamusi, oczko w głowie, „ukochany” swojej mamy – często w zastępstwie ojca, będzie chciał takiego samego traktowania w związku. Tacy mężczyźni znajdują kobiety, które chętnie im służą (tak są nauczone ze swojego domu pochodzenia). Taki związek albo się rozpada, albo jest nieszczęśliwy. 

Rozwiazanie: Ucz się samodzielności mężczyzno. Ucz się szacunku do kobiet i ponad wszystko dbaj o symetrię w związku. Jeśli ze swojej kobiety zrobisz drugą „mamę”, to gotowy przepis na nieszczęście.

2. JESTEM NIEWAŻNY 

Rodzice „psują” syna (także córkę), jeśli wychodzi on w życie z przeświadczeniem, że nie jest ważny ani kochany. Tak się dzieje kiedy np. matka mści się na synu za nieobecnego ojca. Tak się dzieje również, kiedy niekochany przez swojego ojca ojciec, kompensuje sobie brak miłości na synu – syn uczy się, że jego rolą jest służenie, bycie dla innych. Przekonany o swojej bezwartościowości szuka kobiety, której może służyć. Na dłużą metę taki związek będzie nieszczęśliwy, zarówno dla mężczyzny jak i kobiety.

Rozwiazanie: praca nad budową poczucia własnej wartości. Jeśli nie zbudowałeś tego w dzieciństwie, można to zrobić w każdym wieku. 

3. NIEZAŁATWIONE SPRAWY Z POPRZEDNICH RELACJI

Zarówno te formalne jak i emocjonalne.

4. PRACA I UTRZYMANIE RODZINY SĄ NAJWAŻNIEJSZE 

Nie żyjemy już w XV wieku. Żyje się dużo łatwiej. Zapewnienie bytu to podstawa, jednak wiele osób niszczy relację partnerską skupiając się za bardzo na karierze. Nie da się zbudować dobrej, głębokiej relacji kiedy za dużo czasu poświęcasz pracy. Panowie, nie obrażajcie się na mnie za te słowa. Żaden status finansowy nie zrekompensuje braku ciebie w życiu rodziny. Żaden też status nie jest tego warty. 

5. NIE MOGĘ ZNIEŚĆ JEJ EMOCJI 

Kobiety są inne i czasem ciężko zrozumieć ich emocjonalność.

Rozwiązanie: To się jej naucz, nie masz innego wyjścia. Nie od razu Rzym zbudowano. Ucz się swojej partnerki i jej postrzegania świata krok po kroku. To ci bardzo zaprocentuje, również później w wychowaniu córki. 

6. DBANIE O BLISKOŚĆ EMOCJONALNĄ I SEKSUALNOŚĆ 

Musisz o to dbać (twoja kobieta oczywiście również). Jeśli ta sfera leży, to jedno i drugie będzie szukało na zewnątrz. Niekoniecznie od razu chodzi o zdrady. Chodzi o szukanie podziwu, poklasku, realizowanie potrzeb bliskości z innymi ludźmi. Człowiek jest istotą emocjonalną i seksualną. Jeśli nie będziesz tych potrzeb realizował w związku, to będzie się to działo na zewnątrz – i będzie to prosta droga do rozstania w przyszłości. Od samego początku musicie dbać o bliskość i seksualność. Zapominając o tym na początku pamiętaj, że później jest coraz trudniej. 

7. TWOJA KOBIETA JEST ZAWSZE NA PIERWSZYM MIESCU – DZIECI NA DRUGIM

Prosta zasada mówi: Na pierwszym miejscu partnerstwo, na drugim dzieci. Najszczęśliwsze są dzieci, których rodzice się kochają. To tyle. Tylko szczęśliwi rodzice są wstanie wychować szczęśliwe dzieci. 

8. TRWANIE Z MARTWYM ZWIĄZKU SZKODZI

Jeśli związek jest martwy, trzeba odejść. Trwanie w martwym, nieszczęśliwym związku nie przynosi nikomu korzyści. Bycie w związku „dla dzieci” to katastrofa dla tych dzieci. Dla dziecka prawie zawsze lepsi są szczęśliwi, szanujący się rodzice po rozwodzie, niż nieszczęśliwi razem „dla dzieci”. 

Źródło: Wojciech Jarczewski

Jeśli nie uleczysz swoich ran z przeszłości, będziesz krwawić na tych, którzy Cię nie zranili.

Udostępnij

Kategorie
blog

Trzy poziomy świadomości

Poziomy świadomości


Trzy poziomy umysłu

W koncepcji rozwoju duchowego umysł jest trójwymiarowy. Człowiek jako istota duchowa funkcjonuje na trzech poziomach:

  • świadomym
  • podświadomym
  • i nad świadomym

Wszystkie tworzą uzupełniającą się całość, a każdy z nich pełni określoną funkcję.

Podświadomość, nadświadomość i świadomość tworzą jaźń. 

Świadomość to praca mózgu w częstotliwościach beta, podświadomość — w częstotliwościach alfa, a nadświadomość — w wysokich częstotliwościach theta. Faza głębokiego snu (nieświadomość) jest to z kolei praca w częstotliwościach delta.

Umysł nieświadomy to określenie stosowane dla opisania innych niż logiczne, schematyczne, świadome moce umysłu. Są to poziomy podświadomości i nadświadomości.

Świadomość

Świadomość umożliwia funkcjonowanie w świecie ludzkim, materialnym, doczesnym i w teraźniejszości. Dzięki niej zbieramy doświadczenia i komunikujemy się. Świadomy umysł to zaledwie od czterech do sześciu procent zdolności naszego umysłu! Na tym poziomie kreujemy siebie, swoje postawy, zmieniamy osobowość, decydujemy o tym, co chcemy robić; co przyjmujemy, a co odrzucamy. 

Podświadomość

Podświadomość natomiast jest odpowiedzialna za kontrolę autonomicznych funkcji organizmu. Stanowi bazę danych gromadzącą zapis wspomnień, doświadczeń, informacji i wiedzy. Jest to zbiór schematów myślowych, wniosków i ocen tworzących programy, według których automatycznie reagujemy na rzeczywistość. Utożsamia się ją z twórczą, kreatywną, spontaniczną, impulsywną i swobodną nieograniczoną naturą, źródłem wyobraźni. Funkcjonuje w sposób przypadkowy, działa odtwórczo, podczas gdy zdolność analizy, syntezy i oceny faktów należy do funkcji świadomości. Podświadomość często posługuje się własnym specyficznym językiem obrazów, symboli, ukrytych znaczeń. 

Nadświadomość

Nadświadomość jest określana jako jaźń łącząca umysł z wyższą energią umożliwiającą doznawanie oświecenia, oczyszczenia, wyższych wibracji duchowych i natchnień. Jest to wyższa, duchowa natura umysłu wykraczająca poza wibracje związane z niskimi (podświadomymi) energiami, jak np. z lękiem, z obawą czy smutkiem. Utożsamiana jest z duchowym prowadzeniem, z wyższym „Ja”. Są to czyste intencje, prawda, Duchowe prowadzenie. W koncepcji rozwoju duchowego nadświadomość pełni rolę przewodnika, który poprzez inspirację osiąganą w stanach wyciszenia umysłu (zrównoważenia), np. podczas medytacji, umożliwia doświadczenie oświecenia, czyli zrozumienia własnej misji duchowej, drogi życia, odkrycie priorytetów duchowych (np. przetransformowanie doświadczeń określonego typu emocjonalnego). Może mieć postać odpowiedzi  czym jest prawda,prawość i dobro.

Z nadświadomości pochodzą komunikaty niezależne od naszej woli czy doświadczeń życiowych. 

Stan nadświadomości inaczej można określić jako umiejętność dostosowania umysłu do czerpania informacji z pola informacyjnego, łączenia się z tzw. polem kwantowym świadomości. 

O ile komunikaty z podświadomości popierane są uczuciami lęku, niepokoju, obaw czy innymi negatywnymi odczuciami pojawiającymi się w obrębie ciała, o tyle tym z nadświadomości towarzyszą spokój, euforia i błogość. Są one jasne, czytelne (oświecenie), dają poczucie bezpieczeństwa — pewność, że jesteśmy na właściwej drodze. 

 

Świadomość jest identyfikowana z naszą tożsamością, osobowością i charakterem, podświadomość z mroczną stroną naszej duszy, a nadświadomość z duchowością, lepszą stroną osobowości, wyższym „Ja”. 

Oba umysły, świadomy i nieświadomy, działają jednocześnie. Każdej z tych części jest przypisany inny poziom drgań. Podświadomości niskie częstotliwości, nadświadomości — wysokie. 

Jeśli działamy w ciągłym stresie, zagłębiając się w negatywne emocje, wyłącznie w sprawy świata materialnego, poziom drgań fal beta wzrasta, co powoduje, że zagłuszamy fale alfa; odcinamy się od nich na poziomie świadomym. W stan alfa wchodzimy codziennie przed zaśnięciem oraz w fazie głębokiego relaksu. 

Kontakt z nadświadomością można uzyskać przez praktykowanie medytacji, afirmacji, podnoszenie wibracji duchowych, a obniżenie świadomych, umysłowych; poprzez wyciszenie, wyzbycie się oskarżania, osądzania, lęków i zagłębiania w emocjach, które obniżają nasze wibracje. 

Troistość umysłu zapewnia nam pełną realizację siebie na wszystkich planach. 

I. Nadświadomość zapewnia kontakt z naszym duchowym „Ja”, podążanie drogą rozwoju duchowego, realizowanie jego planu. Według teorii radykalnego wybaczania zapewnia nam kontakt ze światem Boskiej Prawdy. Przenika zarówno świadomość, jak i podświadomość, i może być utożsamiana z duszą. Nadświadomości jako sferze symbolizującej boską, duchową część „Ja”, jest przypisywana rola nadrzędna. To stan oświecenia, w którym mamy dostęp do energii duchowej, wznosimy się, oczyszczamy energetycznie. 

II. Umysł świadomy jest łącznikiem między światem zewnętrznym, fizycznością a instynktem, duchem i energią kosmiczną (duchową). Znajduje się w centrum, jest równoważnią między dwoma stanami: świadomości i materii. 

III. Podświadomość jest utożsamiana z najgłębszą, mroczną częścią naszego „Ja” jako skarbnica wszystkich zbieranych w ciągu życia doświadczeń. Przez przechowywanie i odtwarzanie ich wzmacnia wzorzec energetyczny z nimi związany. Im więcej negatywnych wspomnień, niskich emocji, tym większym bagażem energetycznym jesteśmy obciążeni. Proces rozwoju duchowego przy wykorzystaniu wszystkich zdolności umysłu ma na celu oczyszczenie i transformację negatywnych doświadczeń, uwolnienie się od nich i wejście na wyższy poziom energetyczny (co w praktyce oznacza pozbycie się destrukcyjnych wzorców myślowych, zwiększenie stopnia świadomości, oczyszczenie emocjonalne, konstruktywne, pozytywne, optymalne wykorzystywanie mocy swojego umysłu). 

„Największą rewolucją naszego pokolenia jest odkrycie, że istoty ludzkie zmieniając wewnętrzne nastawienie swoich umysłów, mogą zmienić zewnętrzne aspekty swego życia.”

~ William James

Udostępnij